Jak pracować, by uzdrowić swoje Wewnętrzne dziecko?

Wewnętrzne Dziecko żyje w każdym z nas. Często niesłuchane, zaniedbane, zapomniane, odrzucone, krzyczące o chwilę uwagi. W jaki sposób? Przekonaniami, zakleszczonymi głęboko emocjami, brakiem bliskości i poczucia więzi nie tylko z otoczeniem, ale przede wszystkim z samym sobą.
O tym, czym jest Wewnętrzne Dziecko i jak z nim pracować i jak je uzdrowić dowiesz się z niniejszego artykułu. Powodzenia!

Spis treści ukryj

1. Wewnętrzne dziecko co to jest?

2. Jak uzdrowić swoje Wewnętrzne Dziecko? Kim jest Wewnętrzny Dorosły?

3. Zranione wewnętrzne dziecko - Czemu nasz dorosły nie jest wcale taki dorosły?

4. Jak zadbać o Wewnętrzne Dziecko i dlaczego warto się nim zająć?

5. Na czym polega praca z Wewnętrznym Dzieckiem?

6. Jak znaleźć i odkryć w sobie Wewnętrzne Dziecko?

7. Jak nawiązać kontakt i rozmawiać ze swoim Wewnętrznym Dzieckiem?

Wewnętrzne dziecko co to jest?

Zanim wprowadzę Cię w metodologię pracy z Wewnętrznym Dzieckiem, przytoczę nieco teorii. Pojęcie wewnętrznego dziecka po raz pierwszy w swoich koncepcjach opisali Carl Gustaw Jung i Eric Bern. Według nich wewnętrzne dziecko ściśle związane jest z naszą energią życiową, a tym samym witalnością, odczuwaniem radości z życia, spontanicznością, czy też otwartością. Jest zatem tym, co kojarzymy z dziecinnością, której nie tracimy dorastając. Można przyrównać to do zachowania sangwinika, który cechuje się pozytywnym podejściem do życia i właśnie tą dziecięcą radością, nawet mimo upływu lat.

Ciekawie o Wewnętrznym Dziecku mówi niemiecka psychoterapeutka Stefanie Stahl, która w swojej książce Odkryj swoje wewnętrzne dziecko dzieli je na Dziecko Słońca, czyli to, które tryska energią i radzi sobie z życiowymi problemami oraz Dziecko Cienia, czyli to zepchnięte do kąta i nie potrafiące odnaleźć się w życiu. Według Stahl Dziecko Słońca określa nasze silne strony, wdzięczność, pozytywne nastawienie i poczucie wartości. Dziecko Cienia, inaczej zranione Wewnętrzne Dziecko, to zaś powracające problemy, z którymi się zmagamy: niskie poczucie wartości, cień narcystyczny, poczucie odrzucenia czy kompleksy odnoszące się do wyglądu.

To głęboka rana lub rany, które zostały nabyte w okresie dorastania, i które wracają, nawet ze zdwojoną siłą w dorosłości, uniemożliwiając stabilizację życiową, czy budowanie zdrowych relacji. Jeśli mamy w sobie Dziecko Słońca, choćby się waliło i paliło, a ktoś próbował nas skrzywdzić, wyjdziemy z tego obronną ręką. W przypadku Dziecka Cienia – zranionego Wewnętrznego Dziecka, będziemy reagowali pogłębianiem ran, kompleksami, problemami emocjonalnymi, zaburzeniami, brakiem radości i spełnienia w życiu.

To właśnie jest krzyk Wewnętrznego Dziecka, które woła o…uzdrowienie.

Jak uzdrowić swoje Wewnętrzne Dziecko? Kim jest Wewnętrzny Dorosły?

Dobrze, wiesz już kim jest Wewnętrzne Dziecko, czas, abyś poznał Wewnętrznego Dorosłego i Wewnętrznego Rodzica, którzy również w Tobie żyją.

Wewnętrzny Rodzic mówiąc nieco metaforycznie składa się po prostu z wpojonych w wychowaniu przekonań. Jest kalką dobrych i złych zachowań rodziców.
Często przybiera postać wewnętrznego krytyka, mówiąc Ci, tak jak w dzieciństwie, że Nie becz!, Nie mazgaj się!, Nie wolno Ci tego!, Zostaw to!, ale może też przybierać postać bardziej opiekuńczą, która powie Ci, że Dasz sobie radę!, Jestem z Ciebie dumny/a!, Na pewno Ci się uda!
I tak, zależnie od tego, w jakich warunkach zostaliśmy wychowani i co najczęściej słyszeliśmy w swoim kierunku, tak podświadomie będzie działał nasz Wewnętrzny Rodzic.

Wewnętrzny Dorosły to już jesteś Ty. To Twoja świadomość, tego kim jesteś, skąd pochodzisz, co nabyłeś w okresie dorastania, jaką masz osobowość, talenty, czyli mówiąc wprost to Twoje ego. Żyjące i wykraczające poza instynktowne zachowania Wewnętrznego Dziecka i nawykowe zachowania Wewnętrznego Rodzica.
Jest to ta część siebie, która obserwuje, czuje, analizuje i…wszystko może zmienić. Może zrozumieć i uzdrowić zranione Wewnętrzne Dziecko i nie dać sobie wejść na głowę Wewnętrznemu Rodzicowi.

Zranione wewnętrzne dziecko - Czemu nasz dorosły nie jest wcale taki dorosły?

Wszystko wynika z wewnętrznych przekonań i nieprzepracowanych emocji, które przez lata wzrastają i tak głęboko się zakorzeniają, że ciężko jest się od nich uwolnić.

To tak, jak z planetą Małego Księcia, gdyby przestał o nią dbać regularnie, zarosłaby cała baobabami. Co z resztą stało się, kiedy udał się w podróż po innych planetach.

Tak samo jest z Tobą, kiedy pozostawisz swoje Wewnętrzne Dziecko bez opieki i nie zadbasz o nie, będzie o sobie przypominało boleśnie na różne sposoby. Będzie takim wrośniętym w Ciebie baobabem, który zacznie Ci coraz bardziej ciążyć.

Ale nie martw się, w każdym momencie swojego życia, możesz zadbać o nie, nawet, jeśli przez lata zagłuszałeś jego krzyk.

Zastanawiasz się pewnie, dlaczego skoro już dawno temu wyszedłeś z okresu dzieciństwa, dlaczego wciąż czujesz się jak dziecko, a Twój Wewnętrzny Dorosły nie jest tak dojrzały, jak być powinien?

Związane jest to ze schematami zachowań i schematami obronnymi, które nabyłeś w dzieciństwie. Nauczyły Cię one automatycznego reagowania, pozwalający przetrwać w trudnych okolicznościach. Z tymi niezdrowymi zachowaniami Twoje zranione Wewnętrzne Dziecko weszło w dorosłość.

Stąd właśnie brak stabilizacji, uczucie zagubienia, bezradności, nie tylko emocjonalnej. I reagujesz schematami, nawet, jeśli w Twojej dorosłości nie dzieje się, aż taka krzywda, jaka mogła Cię spotkać w dzieciństwie.

Jak zadbać o Wewnętrzne Dziecko i dlaczego warto się nim zająć?

Przede wszystkim wsłuchaj się w siebie i pozwól sobie na odczuwanie emocji.

Wcześniej nauczono Cię skrywać je, budując wewnętrzne blokady. Dziś już nie musisz żyć w taki sposób. Możesz poczuć wolność w każdym aspekcie życia, szczególnie emocjonalnym.

Dbając o swoje zranione Wewnętrzne Dziecko przestaniesz odczuwać konsekwencji dzieciństwa, braku stabilizacji, a Twoje życie i podejście do samego siebie zmieni się o 180 stopni. Twoje zranienia nie będą też się pogłębiać, a Ty przestaniesz odczuwać coraz większe cierpienie, które mogą doprowadzić nawet do chorób psychicznych.

Na czym polega praca z Wewnętrznym Dzieckiem?

Metod pracy jest wiele.

W każdej z nich chodzi jednak o to, by skontaktować się ze swoim Wewnętrznym Dzieckiem, i dać mu to, czego mu zabrakło w przeszłości. Jeśli potrzebowało zrozumienia i akceptacji – dzisiaj nadal tego potrzebuje. Nieutulone, niezaspokojone, będzie ciągle wołać o zauważenie i zaspokojenie.

Drugim bardzo ważnym aspektem jest rozpoznanie i zauważenie w swoim obecnym życiu kiedy reagujesz właśnie z perspektywy tego dziecka, np. strachem przed krytyką, ponieważ tak właśnie zachowywała się mama w obliczu Twoich potknięć i niepowodzeń. Kiedy nauczysz się to zauważać, pozwoli Ci to dokonać wyboru – czy pozwolisz przemawiać swojemu Wewnętrznemu Dziecku, czy zaobserwujesz to, i zaopiekujesz się nim w danym momencie, nie oddając mu „władzy” nad sobą.

Jak znaleźć i odkryć w sobie Wewnętrzne Dziecko?

Tak jak napisałam – samych sposobów na pracę z Wewnętrznym Dzieckiem jest wiele.

Moim ulubionym jest praca metodą Matrix Reimprinting, ponieważ jest bardzo szybka i skuteczna. To jej najczęściej używam na sesjach kiedy przychodzi do konfrontacji z jakimś wspomnieniem z przeszłości. Pozwala w prosty sposób zaopiekować się potrzebami i emocjami naszych „dawnych” wersji siebie, oraz zmienić wyrobione schematy i przekonania.

Teraz jednak opiszę Ci inny sposób pracy, który możesz zastosować samemu i odkryć w sobie Wewnętrzne Dziecko.

Stefan Stahl w książce, o której pisałam wcześniej, dzieli pracę z Wewnętrznym Dzieckiem na pięć etapów:

Etap 1. Odkrywanie swojego Wewnętrznego Dziecka Cienia.
Etap 2. Oddzielenie swojego Dorosłego od Dziecka Cienia.
Etap 3. Wzmocnienie Dorosłego.
Etap 4. Odkrywanie swojego Dziecka Słońca.
Etap 5. Zakotwiczenie w sobie Dziecka Słońca.

W pierwszym etapie dzielimy kartkę na pół, po jednej stronie piszemy TATA po drugiej MAMA i wypisujemy sytuacje lub wyrażenia, które sprawiały nam przykrość, wypisując przy tym emocje, które czuliśmy wtedy.

Drugi to oddzielenie wzorców zaniedbanego Wewnętrznego Dziecka (Cienia) od obecnej dorosłej jednostki i zauważenie, które schematy zachowania czy percepcji pochodzą z dzieciństwa.

Trzeci to praca, pozwalająca stać się dla siebie oparciem.

Czwarty uczenie się bycia tu i teraz i czerpania radości z życia.

Piąty, zaś to dojście do samoakceptacji i wprowadzenie w nawyk pozytywnych schematów względem siebie oraz otaczającego świata.